Hoe ga je om met iemand die psychische problemen heeft ?

DE hamvraag.. Hoe ? Hoe reageer je als iemand het noorden kwijt is ? Hoe reageer je als iemand zichzelf verliest? Wat moet je doen als iemand in je omgeving lijd aan een depressie ? Ik probeer jullie vragen de beantwoorden, vanuit mijn standpunt.

Eerst en vooral wil ik even zeggen dat deze post 100% uit eigen ervaring is. Ik kan onmogelijk in iemand anders zijn hoofd kruipen om te zien hoe ze reageren etc, maar door uit te leggen wat ik wil, kunnen jullie misschien al even verder.

Ik heb na mijn blogpost over borderline zeker 10 keer de vraag gekregen hoe je moet omgaan met iemand die borderline heeft, of psychische problemen in het algemeen. Dit is een beetje een hopeloze vraag.. Hoe weet je wat er in iemand anders zijn hoofd omgaat ? Dat weet ik niet.. Ik weet wel wat er in mijn hoofd omgaat als ik me slecht voel.
  

Depressie

Ik heb heel lang last gehad van een depressie.... Pff die periode vergeet ik liefst zo snel mogelijk, zo een zwarte periode. Nergens kon ik nog van genieten. Geluk.. Wat is dat ? Alles was zwart wit.. Zelfs de rozen die nu die mooie rode kleur dragen, waren zwart. Wat er toen in mijn hoofd omging was vooral walging. Ik walgde van mezelf. Van alles en iedereen om me heen, alles, alles was walgelijk. Het minste dat iemand me scheef bekeek, kon ik wel beginnen janken. En anderzijds maakte ik andere mensen wijs dat ik gelukkig was, dat ik het zelf ook "geloofde". Met andere woorden wilde ik dus niet toegeven dat ik in een depressie zat. Geleidelijk aan ben ik dit beginnen beseffen. Ik had door dat ik nergens meer genot van had, en dat ik me meer en meer ging opsluiten..

Ik herinner me nog dat ik ben beginnen huilen thuis. En met huilen, bedoel ik niet een traantje wegpinken. Maar een knalrode kop, met een hoop snot, hyperventileren,... Echt janken. Waarom ? Gosh, zomaar ? Het luchtte op ? Daarna kon ik er weer even tegen. Ik kon weer even doen alsof, mijn masker was weer gereinigd en ik kon het weer schaamteloos opzetten. 

Ik weet nog, dat ik op die momenten, niets anders wou dat iedereen mij gewoon met rust liet. Doe de moeite niet om te vragen wat er scheelt, want dat wist ik toch niet. Het enige wat iemand met een depressie nodig heeft, is begrip. Begrip is key. Nou, begrip en geduld. 

Die 2 zaken, gaan je al veel verder helpen. 

Begrip ? Hoe kan ik iets begrijpen wat ik zelf nog nooit heb meegemaakt ? Klopt, het is bijna onmogelijk. Het voordeel wat je hebt, is dat iemand met een depressie heus wel een moment zal hebben dat ze willen praten, dat had ik toch. Even loskomen, en dat is voor jou de belangrijkste moment. Op deze moment moet je niet alleen horen wat ze te zeggen hebben, maar ook luisteren. Op die moment ben jij een spons, die alle informatie opzuigt & vasthoudt.

Het lastige is ook dat je iemand met een depressie niet kan helpen als ze zelf niet geholpen willen worden.

Enkel als die persoon zelf geholpen wil worden, dan zijn ze je al 10 stappen voor.

Verder kan ik enkel maar zeggen, heb geduld, laat die persoon merken dat je er bent voor ze & niet zal weggaan. Toen ik in die depressie zat, had ik buiten mijn familie, niemand waar ik op kon bouwen. Mensen "beweerde" wel dat ze er voor mij waren, maar als het erop aankwam, was ik alleen en zagen ze enkel zichzelf.

Borderline

Hoe ga je om met iemand die borderline heeft.. ? Dit is volgens mij de moeilijkste vraag van 2016, of ooit zelfs.

Je weet niet hoe het soms in ons hoofd kan omgaan, wij kunnen volledig blokkeren, en van het ene uiterste naar het andere gaan. Ik had laatst een discussie met een bedrijf, en ik heb daar letterlijk niet van geslapen & alles draaide daarrond. Dit is maar een belachelijk voorbeeld van de 1000de zaken die we hebben. Wij kunnen ook de ene moment overtuigd zijn dat we A willen, en daar ons leven voor geven. Maar na 20 minuten bij wijze van spreken B willen en daar van overtuigd zijn. Gosh.

Maar hoe ga je daar nu mee om ? Wederom, begrip & geduld.

Begrip & geduld. 

Het is enorm pijnlijk om iemand die je dierbaar is pijn te zien hebben, ik kan hier van meespreken. Ik heb niet enkel zelf ervaring met depressie en dergelijke, maar ik heb ook mensen in mijn naaste omgeving achteruit zien gaan. Wat ik op dat moment doe ? Ze ruimte geven als ze dat nodig hebben, of aanwezig zijn als ze dat nodig hebben.

Nogmaals.. Iemand die niet geholpen wil worden, kan jij zelf niet helpen. 

Zij  hebben hulp nodig van een psychiater of psycholoog, of andere hulp. Ik ben van mening dat de oplossing bij jezelf zit ( bij de persoon met psychische problemen dan. ) Het is een kwestie van mind-set. Geen zelfmedelijden meer hebben, maar genieten van het leven dat je is geschonken.

Gelukkig is borderline normaal ook iets dat met de leeftijd vervaagd, hoe ouder je wordt, hoe minder de extreme reacties soms zijn, dus wederom, vooral geduld en tijd.

Ik wou dat ik hier een meer specifiek antwoord op kon geven, maar dat is helaas bijna onmogelijk.. Ieder persoon is anders en ieder persoon reageert anders op verschillende situaties..

Breath - Reset - Move on.

Ik hoop dat ik een beetje duidelijkheid heb kunnen geven voor de mensen die samenleven met iemand die het mentaal moeilijk heeft. Nogmaals, dit zijn zaken die vanaf my point of view worden beschreven. Ik ben geen psycholoog, of ik heb geen enkele opleiding gevolgd dat met psychologie te maken heeft

Als er iemand dit leest dat zelf psychische problemen heeft, laat dan zeker in de reacties nog tips achter als je dit zelf wilt, om mensen te helpen die dit doormaken.

-XOXO- An

Follow me on : Twitter, Facebook, Bloglovin' and Instagram.