Mijn strijd tegen Borderline.

Ik sluit de periode af dat ik op een emotionele rollercoaster zat. Borderline noemen ze het.. Ik noem het jezelf leren kennen. 

Ben ik gek ? Nee ik ben niet gek. Hoor ik stemmen in mijn hoofd ? Nee ik hoor geen stemmen in mijn hoofd. Wat is dat dan eigenlijk ? Borderline ? 

Goede vraag .. Daar kan ik ook niet echt antwoord op geven. Persoonlijkheidsstoornis noemen ze het ook wel eens.

Ik heb mezelf voorgenomen om er pas voor uit te komen als ik oprecht kan zeggen dat ik er " van af " ben. Uiteraard draag je dit altijd met je mee, maar ik kan nu oprecht zeggen, dat ik mezelf heb gevonden en onder controle heb. Eindelijk !

5 Jaar geleden hebben ze Borderline bij me vastgesteld

Veel mensen zullen ogen trekken, Borderline ? An ??  Jij bent altijd zo goedgezind, altijd in voor een grapje, altijd aan het lachen.. Ja hoor, die mensen hebben meestal het meeste pijn vanbinnen.. Ik heb ook super lang, heel veel pijn gehad.. Vechten is niet fijn, zeker niet als dat gevecht tegen jezelf is.

Niemand kan zeggen dat ze mij kennen. Want ik kende mezelf een hele lange tijd niet..

Ik zal jullie mijn kenmerken even kort uitleggen. Uiteraard zijn dit eigenschappen waar iedereen last van heeft, maar dan moet je die bij mij en iemand anders met borderline even vermenigvuldigen met 100. 

Ook is borderline bij elke patiënt verschillend, de ene kan dingen ervaren die een ander nog nooit heeft gehad, bij de ene is het wat heviger als bij de andere. Ik mag van geluk spreken dat ik mezelf nog relatief onder controle heb.

• - Mijn emoties onder controle kunnen houden.

Bijna onmogelijk. Werd ik kwaad ? Dan ging het licht uit. Verdrietig ? Einde van de wereld. Blij ? Kom hier dat ik je kus. 

Ontspannen is onmogelijk, mijn nekspieren draaien overuren... Dit heeft 2 jaar geleden dan ook voor een hernia gezorgd in mijn nek, wel, dit en combinatie van een bureau job.

Kort samengevat : Relativeren was bijna onmogelijk voor mij.

• Er bij willen horen maar mezelf nooit goed genoeg voelen

Ik wilde altijd overal bij horen, bij de "coole" kinderen. Nu vraag ik mezelf af waarom.. ? Ik ben wie ik ben. Vind je mij niet ok ? Dat is je volste recht, maar ik geef er geen moer om.

• Niet om kunnen gaan met iemand graag zien.

Mijn relaties zijn verschrikkelijke ervaringen geweest voor mij, ik klampte mij altijd veel te hard vast aan mijn partners. Hierdoor begon ik mezelf weg te cijferen, verwaarloosde ik mijn vrienden en was er voor mij niets anders meer als " mijn partner ". Dit heb ik gelukkig los kunnen laten, en ik ben nu heel gelukkig alleen. Ik wil ook nog een tijd alleen blijven en de tijd inhalen die ik de laatste jaren heb kwijtgespeeld.

• - Niet weten wat ik wil met mijn leven

Voor ik mijn blog begon had ik totaal geen idee wat ik wilde bereiken. Eigenlijk heb ik dat nu ook nog niet hoor, maar ik heb alles al meer op een rijtje en weet wat ik NIET wil. Mijn blog is voor mijn al een grote stap in de goede richting. Dit is wat ik wil. Dit is mijn uitlaatklep, en hier kan ik mijn " creative juices " laten flowen. 

• - Puber uit de hel

In mijn jongere jaren was ik een verschrikkelijk kind. Mijn ouders hebben enorm afgezien met me en dat besef ik maar al te goed. Van drugs, tot overmatig alcohol gebruik ( jep, coma-zuipen, sexy he ?! ), en nog vele meer dingen waar ik me voor schaam.. Er bij willen horen en daarvoor tot het uiterste gaan ( tattoos, piercings, mijn haar in alle kleuren hebben. ) Dit is nu ALLEMAAL gedaan. Ik drink enkel nog als ik uit eten ga, en dan bedoel ik 1 of 2 glazen wijn. Ben anti-drugs, en geweld kan er bij mij al helemaal niet in ! Ik was mezelf echt volledig kwijt..

•  - Niet kunnen loslaten / verlatingsangst

En dan heb ik het over het algemeen over het loslaten van andere mensen. Vanaf ik geef om iemand, kan ik die persoon niet uit mijn leven los laten. Jammer genoeg is dat iets dat ik heb moeten leren met de jaren, mensen komen en gaan..  partners komen en gaan.. En ok, dat is niet altijd de bedoeling, maar dat is nu eenmaal het leven.. En ik heb dat moeten leren relativeren.

• - Depressie

Dit vooral.. In combinatie met angstaanvallen.. In mijn vorige blogpost over mijn borstvergroting had ik al geschreven dat ik ben gestopt met school wegens pesterijen, door die pesterijen heb ik een enorme onzekerheid ontwikkeld in combinatie met angstaanvallen.. Ik heb mij super lang opgesloten, ik durfde nergens meer naartoe etc. De bus nemen was voor mij een hel, ik begon te zweten, kreeg het gevoel dat ik moest overgeven & sloeg compleet tilt.. Hierdoor ben ik enorm depressief geworden en heb ik 3-4 jaar van mijn leven gewoon weggegooid..

• - Zelfverminking

Ja, ook dit.. Dit is gelukkig maar van korte duur geweest. God, ik zou mijn leven niet willen opgeven, ik geniet er véél te hard van ! What was I thinking .. Als er iemand, maar dan ook IEMAND is, die hier ervaring mee heeft, stop hier aub mee.. Praat erover, geef jezelf bloot.. Het leven is veel te mooi om er vroegtijdig mee te stoppen.. Haal er het beste uit & blijft niet bij de pakken zitten. En AUB, laat het mij weten ! Stuur mij een mail, een prive bericht, het kan me niet schelen, maar praat erover met mij of eender wie ! 

• Dingen niet afmaken

Alles van sport heb ik gedaan, en dan bedoel ik ook echt ALLES ! Voetbal, basketbal, badminton, zwemmen, chiro, scouts, turnen, .... God ik heb zelfs Circus gedaan ? Maar niets hield ik vol.. 

• Chaos in m'n hoofd

Deze blogpost maken BV, ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen ? Ik zou alles punt per punt moeten opschrijven, maar wat doe ik ? Gewoon beginnen .. haha en ik zie wel waar 't eindigt.. Mijn hersenen worden soms overprikkeld waardoor het zo'n chaos is .. Ik wil 100000 dingen tegelijk doen.. en dan loopt het gewoon VAST.

Dit zijn momenteel alle zaken die in mij opkomen .. Er is nog zoveel meer gebeurt, maar daar is 1 blog post gewoon echt te weinig voor. Het gaat hier over 25 jaar van mijn leven, dus daar heb ik bijna een boek voor nodig !

Hoe krijg je Borderline ? 

Euhh.. Goede vraag. Ik denk dat dit een samenloop van omstandigheden is geweest bij mij.. Ik heb een super zware jeugd gehad. Mijn vader heeft ons gezin verlaten toen ik nog niet geboren was. Ik had al vermeld dat ik hier niet verder over in detail wil treden omdat ik niet weet of mijn familie hiermee gediend is.. Maar ik kan jullie wel vertellen dat het zwaar was.. 

Van de tijd dat ik een kleuter was herinner ik mij NIETS meer. Nuja.. Rechtszaken, depressies in de familie, veel ruzie, ... En dat zal het zowat zijn denk ik. Soort van onderdrukking zeker ? Natuurlijk heb ik ook fijne herinneringen.. wij gingen geregeld op familie uitstap naar Center parks, en ik  herinner me dat ik met mijn broers aan het ravotten was.. Dus ja er zijn ook een paar fijne herinneringen.. Maar die zijn zeldzaam. 

Door deze zaken denk ik dat mijn hersenen een soort van kortsluiting hebben gekregen en dat ik tilt ben geslagen.. 

Dit zijn eigenschappen die iedereen heeft natuurlijk.. Dus dan heeft iedereen Borderline ? Denken jullie misschien .. Perhaps..., maar sommige mensen kunnen er nu eenmaal beter mee om dan andere.. En ik ben gewoon compleet tilt geslagen en ben de weg kwijt geraakt..

Na het stoppen met school ben ik avond onderwijs gaan volgen in combinatie met kinderzorg.. Maar surprise surprise, dit was m'n ding niet, dus ik maakte het niet af.. In die periode had ik ook verschrikkelijk veel last van angstaanvallen dus het was ook iedere dag een gevecht tegen mezelf..

Ik zag in die periode ook een psychiater die toen verschillende testen heeft uitgevoerd en dan tot de conclusie kwam dat ik een lichte vorm van Borderline heb.

Ergens was ik opgelucht .. Een last die van m'n schouders viel .. Ik heb altijd al geweten dat er IETS niet juist was met me .. Buiten mijn prettig gestoorde gevoel voor humor natuurlijk. :-)

Maar het beestje had een naam .. Ik wist waarom ik soms zo overdreven reageerde.. Ik wist waarom het soms zwart voor m'n ogen werd.. Ik wist waarom alles zo Zwart- Wit was.. Ik wist nu wat er was..

Het klinkt misschien raar, maar ik was opgelucht.. Ik zag licht aan het einde van een hele donkere tunnel..

- Je hebt borderline, fijn ! wat doen we er aan ? 

Het licht van die tunnel was nog wel ver weg hoor.. Er was nog zoveel aan de hand in mijn leven, maar om privacy redenen wil ik die hier niet bekend maken.. Vooral relatie kwesties.. Dit heeft steeds zo'n grote impact op mijn leven..

Ik ben toen Antidepressiva beginnen nemen om de angstaanvallen te onderdrukken en ben officieel in therapie gegaan om alles te behandelen.. Dit is allemaal gebeurt tussen m'n 19 en m'n 23.

Vooral de pillen hebben mij geholpen.. Ik had rust in mijn hoofd.. Stel jezelf voor, je loopt heel je leven in een drukke stad zoals New York, op de time square, en komt dan voor het eerst terecht in de Provence in Frankrijk. Rust. Even in en uit ademen en nergens aan denken.

Die pillen heb ik 3 jaar genomen tot mijn 23. Ik was gelukkig, had een partner waar ik gek op was.. Alles was goed. Dus in samenspraak met de psychiater bouwde ik de pillen af.

Zo gezegd zo gedaan, na 4 maanden was ik AD-vrij.

Ohja, had ik al gezegd dat ik van die pillen 10KG was bijgekomen en vol met acne stond ? Right.. Dat was even minder.. Van zodra die medicatie uit mijn systeem was, ben ik gelukkig weer wat afgevallen en de acne is ook zo goed als verdwenen. HALLELUJA !

Ik heb mezelf gevonden..

Om zonder medicatie verder te gaan ben ik nog te zwak. Ik neem momenteel iets dat mijn emoties onder controle houd, en wat me dus even van die rollercoaster houd. De kans bestaat dat ik dit voor de rest van mijn leven moet nemen, maar laat het zo zijn. Ik ben gelukkig.

Ik kan weer alles in kleur zien.. Genieten van de natuur, genieten van mijn familie. Ik ben gelukkig. oprecht gelukkig.

Jammer genoeg is mijn relatie compleet stukgelopen. Er zat geen toekomst meer in.. Merendeels door mijn ziekte was er teveel gebeurt wat wij beide niet konden loslaten. Het is beter zo, ik heb nu de tijd om te herstellen van de laatste 25 jaar. Ik kan mezelf nu compleet leren kennen, zonder al die chaos in mijn hoofd.

Wie ben ik?

Aangenaam, ik ben An. Ik houd van beauty, fotografie, mijn vrienden en familie. Ik ben verslaafd aan chocolade en mijn hond. Mijn leven is momenteel heel saai, maar ik ben gelukkig. Heel gelukkig.

Wat ik hier mee wil bereiken ? Jullie zouden eens moeten weten hoeveel berichten ik heb gekregen na mijn "out come" van mijn borstvergroting. Meisjes die mij bedankte, omdat ik zo eerlijk was. DAT maakt mij gelukkig. 

Wetende dat ik hiermee andere vrouwen en mannen hoop geef, dat er licht is aan het einde van de tunnel.  Je moet het gewoon willen zien. Waarom zou je zoveel jaren jezelf opsluiten en ongelukkig zijn, terwijl het leven al zo kort is ? Geniet ervan, je bent hier nu toch !

Stop met gemeen te zijn tegen elkaar. Je weet nooit wat die persoon misschien doormaakt. Zoals bijna niemand wist, wat ik doormaakte.

- I want to inspire people. I want someone to look at me and say because of you I didn't give up. -

-XOXO- An

Follow me on : Twitter, Facebook, Bloglovin' and Instagram.