Veel mensen hebben hier nog enorme bang van, of vinden het een enorm taboe om medicatie te nemen. Heb je twijfels ? Of schaam je jezelf ? No need for that.
Mijn blog draait vooral rond beauty, lifestyle en een klein beetje psychische problemen als hoofdonderwerp. in December kwam ik er namelijk voor uit dat ik lijd aan de mentale " stoornis " borderline.
Ik heb hier heel veel meisjes een hart onder de riem bij kunnen steken maar toch krijg ik nog veel berichten met de vraag of ze moeten gaan voor medicatie of niet & daar gaat het vandaag over.
Besef dat een depressie een ziekte is die moet behandeld worden.
Hiervoor hoef je je dus niet te schamen, het is een ziekte zoals een ander. Als je ziek bent, dan neem je toch ook medicatie ? Waarom zou je dat dus niet doen als je mentale problemen hebt ?
Ik begrijp dat de stap nemen eng kan zijn, omdat veel mensen beweren dat je er aan verslaafd kan geraken, en dat klopt, als je hier verkeerd mee omgaat dan kan het verkeerd aflopen.
Echter als je consequent je medicatie neemt en doet wat de geneesheer je aanraadt, dan kan het niet misgaan.
Welke medicatie ?
Ik neem momenteel een antidepressiva die Venlafaxine bevat, dit zorgt ervoor dat mijn emoties minder pieken en dalen bevatten en dat ik meer een stabiel persoon ben.
Ongeveer 2 jaar geleden werd dit aangeraden door een vriendin van mij die dit ook had genomen maar niet tegen de bijwerkingen kon, ik probeerde het toch & ik moet zeggen dat dit zowat de beste beslissing is geweest.
Toen ik net had ontdekt dat ik borderline had, ben ik sipralexa beginnen nemen, een vrij zwaar antidepressiva die ik op die moment echt wel nodig had om de dagen door te komen omdat ik toen heel zwaar depressief was en de angstaanvallen mijn leven overnamen.
Die medicatie heeft er toen voor gezorgd dat ik mentaal sterk genoeg was om er tegen te vechten en oplossingen te zoeken voor de problemen die er waren.
Medicatie lost het probleem uiteindelijk niet op, maar het maakt je wel sterk genoeg om te vechten, het is eigenlijk gewoon een duwtje in de rug !
Uiteindelijk als de oplossingen er zijn & je voelt dat je er klaar voor bent, kan je beginnen rommelen met welke medicatie het beste bij je past / of je het überhaupt nog nodig hebt, want sommige mensen kunnen zonder, cuz let's be honest, medicatie is nooit fijn..
Ik niet, ik heb het "nodig". Hoewel ik het woord " nodig " niet graag gebruik, maar toch is het zo. Als ik geen medicatie neem dan zijn die hoogtes en laagtes nog veel te heftig.
Nu kan ik alles beter relativeren, er zijn in mijn persoonlijk leven een paar zaken aan de gang die ik zonder medicatie niet had doorgekomen zonder dagelijkse migraine aanvallen / Huilbuien / stress /.....
Nu ben ik van iedereen eigenlijk de rustigste & plezantste. ( Ik vind mezelf toch plezant alleszins. #clownface. )
Wil dat zeggen dat ik me dit niet aantrek ? Jawel. Maar op een gezonde manier.
Bijwerkingen
Alle Antidepressiva heeft bijwerkingen. Daar kan je niet onderuit, ik heb geluk gehad dat ik met de venlafaxine geen last heb gehad van de bijwerkingen, tegenover een vriendin die er mee is moeten stoppen omdat ze het niet aankon. Dat hangt ook van persoon tot persoon af.
In het begin dat je het neemt is het normaal dat het eerst even slechter gaat voor dat er verbetering is.
De depressie kan toenemen, je kan hoofdpijn krijgen, ziek worden, noem maar op, maar hou je vast aan het feit dat het alleen maar kan beteren en dat dit de medicatie is die zijn werk doet.
Eenmaal als je dat voorbij bent, voel je stilaan dat alles beter begint te worden en dat je weer kleur in je leven ziet.
Het is moeilijk te beschrijven, maar ik weet nog dat ik in de auto zat & naar buiten aan het zien was, en weer kon geniete van de kleuren, op die moment besefte ik dat ik beter aan het worden was, en toen begreep ik het... kleur in het leven zien.
Je ziet niet meer zo grijs, je kan weer genieten van zaken, je proeft je eten weer, je wordt niet meer wakker met een leeg gevoel maar hebt weer zin in het leven. God.. Wat heb ik daar van genoten, weer oprecht kunnen lachen zonder dat het een leugen was, weer oprecht iemand kunnen aankijken en kunnen zeggen dat ik oprecht gelukkig ben.
Ik ben gelukkig, zo gelukkig. Mijn leven is alles behalve perfect, maar ik ben gelukkig. Zo gelukkig.
Ben ik iemand die continue met een lach op haar gezicht loopt en zelfs als er een vogel op mijn auto schijt ermee lacht ? Nope, er komt uit mijn mond ook wel eens een Godverdomme, of ik heb ook wel eens een kutdag.
Maar dat maakt alles niet zwart.. Mijn leven is niet meer zwart of wit, mijn leven is grijs of wit.
Hoor mij bazelen over kleuren, maar dat is de enige manier om het echt uit te leggen .. met kleur :-)
Als je leven zwart is, en je wil weer wat kleur, hak dan die knoop door, forget the risk and take the fall.. Wat heb je te verliezen ? Als alles toch al zo slecht gaat, waarom zou je het dan eens niet proberen ? Het is een duwtje in de rug om te vechten tegen jezelf.
Ik weet niet hoelang ik deze medicatie nog moet nemen, de kans bestaat dat het voor de rest van mijn leven is. Maar als ik daardoor mijn leven met kleur kan doorbrengen, graag dan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten